Andrzej Żuławski i Jolanta Janiczak – RozmowypoSzczególne - cz.2 na PolskaHD.TV

Andrzej Żuławski i Jolanta Janiczak – RozmowypoSzczególne - cz.2 10:17, 22.01.2015 na TVP2 Podziel się: Share on emailShare on facebookShare on wykopShare on twitterShare on naszaklasaMore Sharing ServicesWięcej Polski reżyser, kontrowersyjny autor „Diabła”, „Opętania” czy chociażby „Szamanki”, Andrzej Żuławski, który swoje kino nazywa „Cyrkiem przez duże C”, wybrał na swojego rozmówcę Jolantę Janiczak, dramatopisarkę, laureatkę Paszportu Polityki za 2013 rok w kategorii teatr. Premierowy odcinek „Rozmów poszczególnych”, w sobotę, 31 stycznia, godz. 11:15 W minionym roku o Andrzeju Żuławskim zrobiło się znowu głośno nie tyle dzięki kolejnemu projektowi filmowemu, co książce jego autorstwa pt. „Nocnik”. Tytuł ten przysporzył zresztą autorowi sporo kłopotów, o czym wspomina również w rozmowie z Jolantą Janiczak Mówię to z wielkim bólem, ale dzisiejsza literatura polska jest jedną z najgorszych na świecie. Co dziś jest wolnością słowa. Autor jest wieszany za to, że napisał prawdę o starszym panu, który żyje sobie na odludziu, studiuje dzienniki bo sam taki pisze i ulega fascynacji takim młodym kurwiszonkiem…. Ostatnim filmem Żuławskiego była „Wierność” z 2000 roku, w którym zagrała była partnerka reżysera, Sophie Marceau. Lata największych sukcesów urodzonego we Lwowie filmowca przypadają na koniec lat 70. i niemal całe lata 80. Jak wygnano mnie z Polski za filmy, które nie były takie jakie by chciało państwo komunistyczne, miałem przy sobie tylko 5 dolarów i walizeczkę. Zrobiłem 12 długich filmów i to sobie chwalę, bo żaden z nich nie został zrobiony po to, aby zrobić tylko film. One zawsze miały ukryty, czasem perfidny cel, aby na końcu powiedzieć w moim odczuciu, co jest moralne! Dlatego też nigdy w życiu nie nakręciłem reklamy, ponieważ uważam to zajęcie za amoralne. W 1975 roku na ekrany wszedł obraz zatytułowany „Najważniejsze to kochać”, z gwiazdą europejskiego kina, Romy Schneider. Za tę rolę aktorka odebrała później Cezara, nagrodę Francuskiej Akademii Filmowej i Teatralnej. Kolejnym głośnym tytułem w dorobku Żuławskiego było zmysłowe i diaboliczne „Opętanie” (1981) z Isabelle Adjani i Samem Neillem. W 1984 roku Andrzej Żuławski kręci śmiałą „Kobietę publiczną” z młodziutką Valerie Kaprisky, a rok później „Narwaną miłość” z osiemnastoletnią Sophie Marceau, z którą wkrótce zaczyna tworzyć też związek, wywołując tym samym skandal w liberalnej obyczajowo Francji. Marceau angażuje również do swojego kolejnego filmu zatytułowanego „Moje noce są piękniejsze niż wasze dni” (1989). W tym samym roku Żuławski przenosi na ekran jedną z najgenialniejszych oper w historii muzyki europejskiej, czyli samego „Borysa Godunowa”. Zawód reżysera, przepraszam ale w 9 przypadkach na dziesięć jest zawodem dość parszywym, podlegającym prawom polityki, albo pieniądza, a czasami obu. „Syzyfowa praca, to jest to po co warto żyć

Wróć